Zamieszkała u nas kocia rodzinka

Mama i pięć małych czterotygodniowych kociaczków. Słodkie czarne maleństwa zostały znalezione na wsi pod Warszawą i szukały domu. Pomyśleliśmy - co nam szkodzi? Mamy spory metraż, pracujemy w domu, a dzieci ucieszą się z kociego towarzystwa. Damy radę! Decyzje zapadły.

Dwa dni później cała gromadka zamieszkała z nami. Zostaliśmy kocim domem tymczasowym.

TU możecie zobaczyć, gdzie kocia rodzinka mieszkała wcześniej.

Spodziewaliśmy się, że bezdomna kocia mama będzie płochliwa i na początku nie pozwoli nam się zbliżyć do swoich dzieci. Ale myliliśmy się! Okazała się bardzo przyjazna. Ociera się o nasze nogi, daje się głaskać i zupełnie nie boi się zostawić z nami małych. Nawet Lenie pozwala się dotykać, chociaż Lena - przypominam, ma dwa latka - dopiero się uczy właściwej techniki i czasem zdarza jej się próbować głaskania kota pod włos.

Drugim zmartwieniem była kuweta. Jak nauczyć dzikiego kota załatwiania się do kociego nocnika? Spodziewaliśmy się, że cały koci pokój trzeba będzie wyłożyć kartonami i podkładami higienicznymi, by jakoś ogarnąć potrzeby takiej zgrai zwierząt, ale znowu rzeczywistość okazała się dużo przyjemniejsza.

Kocia mama nauczyła się korzystać z kuwety w jeden dzień! A dzieci zaraz po niej. Kuweta z pięcioma malutkimi kupeczkami to, wbrew pozorom, dość uroczy widok. 

Wcześniej z maluchami też nie było problemu. Podobno po dzieciach na początku sprząta mama, ale chyba nie chcę się wgłębiać w ten temat. Zostawmy kotom to, co kocie :)

Pojawienie się kotów w domu to dla nas oczywiście wielkie wydarzenie. Dzieci obserwują, jak kocia mama zajmuje się maleństwami, poznają kocie zwyczaje i uczą się opieki nad zwierzętami. W jaki sposób głaskać, jak karmić, do czego służy kuweta. Czasem zadają pytania, na które ciężko odpowiedzieć ("gdzie jest tata kot?"), ale to zawsze fajny pretekst do rozmowy, np. o różnorodności. 

Zobaczymy, jak dzieci będą znosić rozstanie, ale na razie staramy się myśleć pozytywnie i przypominamy regularnie, że koty są u nas tylko gośćmi i wkrótce wyjadą do swoich prawdziwych domów.

Dlatego ważne jest nie to, co jest teraz, tylko to, co będzie z kotami za dwa miesiące. Na razie mogą mieszkać u nas. Maja z Koty i inne psoty, która je przywiozła, troszczy się, by niczego im nie brakowało i dba o ich zdrowie, zabierając je na wizyty do weterynarza. Zorganizowała zbiórkę, by pokryć wszystkie koszty, więc jeśli macie ochotę wesprzeć, zapraszam. Natomiast najważniejsze jest znalezienie osób, które chciałyby adoptować małe kotki i ich mamę. 

Maja i Maciek z Koty i inne psoty bardzo uważnie dobierają osoby, którym są gotowi przekazać koty pod opiekę. Gdy poświęcają im tyle czasu, pieniędzy i serca, chcą, by były potem szczęśliwe i bezpieczne. Wbrew pozorom, koty nie zawsze spadają na cztery łapy i wcale nie mają siedmiu żyć! 

Śmiertelnym zagrożeniem może być nawet zwykłe uchylone okno. I nawet nie dlatego, że kot może przez nie wyskoczyć, tylko jeśli zacznie się przeciskać, może się zaklinować, a jeśli nikogo nie będzie w domu, by mu pomóc, jego narządy wewnętrzne powoli będą się miażdżyć. Gdy dojdzie do wewnętrznego krwotoku, kot będzie dłuższy czas umierał w wielkim bólu. Takich sytuacji jest podobno bardzo dużo! By tego uniknąć, wystarczy zabezpieczyć uchylane okna, np. taką kratką. 

Jeśli więc chcielibyście przygarnąć jednego (parę lub kilka) z tych słodziaków, a idea bezpiecznego domu jest Wam bliska, koniecznie się odezwijcie :)

Tylko pamiętajcie - koty mogą żyć nawet 25 lat! Adopcja czworonożnego przyjaciela to poważna sprawa, więc dobrze to przemyślcie. 

Jeśli macie jakieś pytania, piszcie do Koty i inne psoty.

A teraz przyjrzyjcie się uważnie tym czterotygodniowym kruszynkom:

Jeśli zainteresowała Was kolorystyka wnętrza, przypominam post ze zdjęciami z sypialni, w którym prezentowałam naszą nową miedzianą lampę.
 
Nigdy nie byłam typem kociary, ale muszę Wam przyznać, że koty to wyjątkowo uroczy współlokatorzy!